سلام عليكم
وقتي كتابتون را خوندم فكر كردم واقعا حيفه كه اين حرفها و خاطرات توي چند برگه كتاب، محصور بمونه و فرياد زده نشه....هميشه وقتي حرف از شهيد و مفقودالاثر زده مي شه آه و ناله فراقه و اشك و سوز...اما همه قصه اين نيست.نه تنها همه، كه حتي بخش اعظمش هم نيست.بخش اعظمش را شما ديديد...حقانيتي كه بعد از سالها وقتي از خاك بيرون مي ياد انگار رجعتي كرده براي حرفهاي مانده در گلو... براي ما هم بگيد از اون عظمت ها! تشنگي امروز ما را امثال شما بايد فرو بنشانند.
دمتون گرم.فريادتون بلند!
