سر نداشت و پیکرش دو نیم شده بود.
توی جیب هاش تعدادی کارت و یک قرآن کوچیک و یک خودکار بود.
یکی از کارتها نظرمون رو جلب کرد.
روی اون با خطی زیبا نوشته شده بود:
«وخداوند ندا می دهد که شهدا به بهشت درآیند»!
از شهید عکس گرفتم.از کارت هم.
خواستم یک بار دیگه کارت رو ببینم، دیدم نوشته روی کارت محو شده!
از برادر علیجانی پرسیدم: کارتی که اون جمله روش نوشته شده بود کجاست؟
گفت:همونه که دست خودته.
اثری ازجمله نبود.
گفتم: مهم نیست ازش عکس گرفتم.
بعد که عکس ها رو چاپ کردیم همه عکس ها بود، جز عکسی که از کارت گرفته بودیم!