گر چه شمعي و از سوختن نپرهيزي

نبينمت كه غريبانه اشك مي ريزي

هنوز غصه ي خود را به خنده پنهان كن

بخند گر چه تو با خنده هم غم انگيزي

خزان كجا تو كجا تك درخت من بايد

كه برگ ريخته بر شاخه ها بياويزي