(بازوی این دست بوسه گاه پیر جماران بود)

اون روز بیچاره شده بودیم، 46 شهید غواص همه دست ها بسته، چشم ها بسته، پاها با سیم تلفن بسته، اما پیکر ها کامل!
معلوم بود چه اتفاقی افتاده، من دیگه نمی‏گم، خودتون حدس می زنید!
با دقت زیاد نشستم پیکرها را بررسی کردم؛ همه دو دست دارند، پس این دست از کدوم پیکر مطهره؟! صاحب این دست را پیدا نکردیم!مدتها این دست شده بود مونس تنهائی‏های من! هر وقت کار گره می خورد و راه چاره نبود می رفتم از زیر چفیه بیرونش می آوردم و کار تموم می شد.
بعد ها به خاک سپره شد! و من با دیدن این عکس...!
یادش به خیر!
یادش به خیر!
یادش به خیر!